next stop: the magical orchard

Eindelijk ben ik weer terug in de bewoonde wereld. Het Carrapateira avontuur is me een beetje tegengevallen, daar zal ik later nog wel een b(r)oekje over open doen (oa diaree gekregen). Eerst even mijn volgende plan. Ik heb een afspraak gemaakt met Tarana, die een magische boomgaard heeft in de buurt van Barão de São Miguel. Om 19.30 moet ik bij halte paraíso staan en dan komt ze me halen. Hoop ik. In elk geval heb ik voor het geval al gechecked en er rijden ook nog bussen terug naar Lagos en daar is ook mogelijkheid om te overnachten in de jeugdherberg (zit nog niet vol, ook al gechecked.) In noodgevallen kan je me natuurlijk bereiken op mijn mobiele nummer.
Tot zover dus mijn plannen en de voorbereidingen daarvoor.

Als je je afvraagt wat er in de tussentijd allemaal gebeurd is: niet veel. Maar ik zal toch mijn best doen er wat van te maken.
Op 23 december ben ik samen met Gijs vertrokken naar Portomão(op een portugees toetsenbord kun je heel fijn kronkeltjes typen!, ik prõbeer me te beheersen mããr het is mõeilijk...) Daar hebben we afscheid genomen en ben ik met de bus verder gereisd naar Carrapateira. De kwaliteit van de busverbinding, vooral de overstaptijden, maakten duidelijk dat ik me begaf in één der verre uithoeken van het Portugese rijk. Tegen de tijd dat ik aankwam in deze uithoek was het aardedonker en moest ik op de tast op zoek naar mijn lampje ergens verborgen in mijn tas. Alle sterren schitterden aan de hemel op deze maanloze avond, maar daar kwam iemand aangefietst. Het was Klaus, mijn host die ik die middag mijn reisschema had doorgebeld. Klaus was een man van weinig woorden, hij leidde me door het donker, onderwijl vertellend dat als ik zin had om paard te rijden of op de ezel dat ik ze daar ergens eerst maar moest gaan vangen en hij maakte een breed gebaar naar de heuvels aan onze linkerzijde. Grappig. Wist hij niet iets nauwkeuriger waar ze waren? Nee, hij had ze al tijden niet gezien. Toen kwamen aan bij de locatie, ik kon niet zien wat het was vanwege de diepe duisternis, maar eenmaal binnen herkende ik het direct: het was de oude koek-en-zopie schuur van Josje van Hekezen, de legendarische ijsmeester van de hedelse ijsbaan. Daar waar ik heb geleerd om met houten schaatsen op bevroren water te lopen. Josje had een beetje handel bij de ijsbaan: chocomel, roze koeken en dat soort spul. Al deze ijspret vond plaats in een oud schuurtje waarin een houtkachel zondere adequate rookgasafvoer iedereen prettig relaxed maakte. Toen kon dat nog.
Maar nu had ik de portugese evenknie gevonden, Klaus is de Josje van Hekezen van Carrapateira, alleen heeft 'ie niet van die lekkere roze koeken.

Ik kon aanschuiven en at een bordje spagetti mee. Hoewel ik me afvroeg of die vrolijke knakker van de smaakpolitie deze actie wel verantwoord zou vinden, dacht ik nog: er zitten hier 8 levende gezonde mensen, het zal wel goed komen. Ja de mensen die er waren, dat was wel fijn, meer mensen. Je had dus Klaus, Dania uit Italia (Klaus' vriendin), Daniel ook uit Italia (Dolomieten jaja), Paul uit Luxemburg, Cornelius uit Duitsland en Elizabeth en Bernd, een stel uit Oostenrijk.

Ik merk dat ik nogal lang van stof ben en zo gaat dit wel een heel lang verhaal worden. Misschien wel leuk, misschien ook niet maar ik ga een volgende keer wel verder het is hier niet leuk merk ik. De baas is hartstikke racistisch. Er komt hier net een zwart meisje om te internetten en zegt 'ie gewoon dat het internet niet werkt. Zij, ook niet gek, zegt, wijzend op mij; "but that man is using the internet". Ze heeft gelijk dit klopt niet, ik ga ook maar ergens anders heen.
groetjes en laterrrrr

afscheid nemen

Morgen wordt alweer mijn laatste dag in Quelfes. Vandaag heb ik Fuseta ontdekt, dat is een toeristisch dorpje aan de kust. Het leuke daarvan is dat er meer mensen zijn, ook jonge mensen. In Olhao bv bepalen bejaarden het straatbeeld. Ik heb wel wat fotoos gemaaklt van Fuseta, die staan in het webalbum. Zonder ze te verstoren heb ik ook flamingo's gekiekt. Gisteren een lepelaar. Er zijn hier heel veel vogels. In de boomgaard zitten hele kleine uiltjes. Vandaag kwam ik teruggefietst in de schemer en toen zat er één op een telefoondraad heel verbaasd te kijken. Gauw m'n fototoestel.....nee te laat, was 'ie er alweer vandoor. Dan maar een foto van de mooie lucht. Het is mijn laatste dagje uit hier dit jaar. Volgend jaar kom ik waarschijnlijk hier weer terug. Gijsbert kan mijn hulp goed gebruiken en wil me op 9 januari ook wel naar het vliegveld brengen, da's wel makkelijk natuurlijk.

Er is hier zo weinig omgevingslicht dat je de sterren heel goed kan zien. Dan ga ik voor de caravan zitten met de stoelleuning naar achteren naar de sterren kijken. Hoewel het niet het seizoen is, heb ik toch al vele vallende sterren gezien, ook al veel wensen gedaan. Zal wel komen door al die satellieten die terugvallen naar de aarde. Woensdag was er een hele heldere. Hij bleef wel 2 seconden zichtbaar, met een mooie staart.

In Fuseta heb ik mooie gevels gefotografeerd en ook veel bootjes die in het zand liggen. Vind ik mooi. Vaak met tegenlicht, ben ik ook dol op. Morgen vroeg weer op om Johannesbrood te oogsten. Daarna ga ik m'n tas maar eens pakken.

Voor de nieuwe fase heb ik mijn blog ge-update. Het weer in Aljezur staat erop, dat is 15 km van Carrapateira, waar ik vanaf dinsdag zit. Verder kun je pac-mannen en zien waar de flitsers in nl staan (die in Portugal leken me vooralsnog niet relevant, ik heb nog geen portugese volgers.) Hopelijk worden de kijkcijfers van dit immens populaire blog nog hoger.

op zoek naar nieuw wwoof adres

Ik ben al een tijdje op zoek naar een nieuw wwoof adres en nu heb ik iets gevonden. Het is in Carrapateira en ligt vlakbij de zee. Er is een ezel en een paard waarmee je op het strand kunt rijden en er wordt gekayaked heb ik begrepen. Dus ik probeer het rond te krijgen zodat ik er 23 december heen kan. Ik heb de kerstversiering die ik via de post heb ontvangen al op mijn rugzak bevestigd, dus ik ben klaar voor de kerst (dankjewel Nicolet, ook voor de tandpasta, want die had ik nodig inderdaad!) . Dus de kerst ga ik hopelijk daar vieren.

Gijsbert wil me een heel eind die kant op brengen. Zoals je kunt zien op de bovenste foto is het helemaal aan de andere(westelijke) kant van de Algarve, dus is een lift wel handig. Ik hou jullie op de hoogte!!

Lammetjes

Ja beste mensen, het is hier altijd wel lammetjestijd, zelfs in december. Lief hé? En ook heel lekkere lamsgerechten hier in de streek!

Voor meer fotoos

Als je nog meer fotoos wil bekijken kun je klikken op FOTOOS , dan wordt je doorgelinked naar een webalbum met heel veel fotoos. (Alle fotoos uit de continu doorlopende diavoorstelling in de rechterbovenhoek in groter formaat. Als je op deze diavoorstelling klikt wordt je overigens ook doorgelinked naar dat webalbum.)

Als je in het webalbum klikt op 'diavoorstelling' zie je pas echt hoe prachtig de fotoos zijn die ik gemaakt heb.

Casa Tina

Als ik zo wat rondjes fiets kom ik langs casa mirella, casa linda, casa maria en nu dus ook casa tina, Tina. In tegenstelling tot huizen met een dergelijke naam in Nederland, krijg je hier geen warm welkom, maar zit er een bloeddorstige dobermann pincher op je te wachten voor een warm welkom (o ja, dus toch ook wel een warm welkom..)

verrassing van Nicolette

Voor ik naar Portugal vloog heb ik eerst bij Nicolet gelogeerd en dat was heel gezellig. Toen ik in Portugal was en druk door mijn tas aan het zoeken was naar iets wat heel belangrijk was op dat moment, vond ik opeens een brief. Van Nicolet met ook deze foto. Omdat dat een heel leuk moment was voor mij heb ik (de foto van) jou meegenomen naar het strand van Armona. Dan ben jij er toch ook een beetje geweest.

armona

woensdag was ik een dagje vrij. Dus heb ik eerst een wasje gedraaid, want de schone onderbroeken en sokken zijn wel zo'n beetje op, en toen naar Olhao gefietst waar bootjes naar de eilanden voor de kust liggen. Het Schiermonnikoog van de Algarve. Er was niets te doen, maar het was heerlijk weer. Ik wist eigenlijk niets van het eiland, maar ik heb op het strand gelegen en een boekje gelezen en wat wijn gedronken en broodjes gegeten. Ook leuk. Ik wilde nog gaan zwemmen, maar helaas verdween de zon en dan wordt het meteen een stuk kouder helaas. Volgende keer beter!

Ook kerstman voor dichte deur

De Portugezen zijn niet tegen de feestdagen, verre van dat zelfs. Een feestdag echter is pas een feestdag als er niets gedaan hoeft te worden. Kom dus niet aan bij de Portugees met zeepkistenraces, braderieën, pakjesavonden en dat soort ongein, want daarmee heb je het bij de Portugees snel verbruidt. Sinterklaas was daar al achter gekomen en nu is, zo te zien, de kerstman aan de beurt! Gelukkig was de man die de deur voor de neus van onze vrolijke dikzak in zijn boskabouterpak dichtsloeg in een goed humeur. Dat bespaarde een hoop rommel op straat.

Granaatappel

Lekker als ontbijt in de yoghurt met wat muesli!

Fotooooos

Vandaag is iets onwaarschijnlijks gebeurd: ik ben nu fotoos aan het uploaden naar een webalbum. Eindelijk is het dus zo ver, veel kijkplezier. In de tussentijd is er natuurlijk wel weer het 1 en ander gebeurd. Zondag zijn de 2 teven in de kennel loops geworden en zijn de reuen beginnen met vechten. Om 4 uur 's morgens was is dus al wakker. Ze dreigen heel veel en vechten niet zoveel en dat zorgt voor heel veel geluidsoverlast. Wie heeft er een tip? Verder heb ik mijn caravan moeten verlaten. Er zijn twee mensen uit Nederland aangekomen die de caravan en de Clio hebben gehuurd voor een week. Ik ga hun namen niet noemen, want hun relatie is geheim en je weet nooit wie er mee leest natuurlijk...... Het is in elk geval wel gezellig. Gisteren hebben Gijsbert en ik veel werk gehad aan de voorbereidingen: de caravan moest goed schoongemaakt en de Clio ook en ik heb ook de keuken grondig aangepakt. We hadden afgesproken dat ik zou koken en daarom wilde ik wat ruimte hebben. Gisteren heb ik geen vrij gehad. Ik slaap nu in het kantoortje en ik heb heel veel gedroomd vannacht. En ook wel lekker geslapen eigenlijk. Vanmorgen was het wel koud. Ik denk maar 10 graden ofzo. Gelukkig begon de zon rond half elf lekker te schijnen en nu is het helemaal OK. Nu zit ik boven een telefoonwinkel van een Indier in Olaõ te typen en fotoos up te loaden. Maar ik ga nou weer snel naar buiten in de zon, want het is eigenlijks veels te mooi weer daarvoor.

Boã tarde en tabee maar weer!

santiago do cacem

De Pajero is klaar. Morgen gaan we vroeg op pad. Ik ga met Gijsbert naar Santiago de Cacem waar de Pajero staat. Dan rijdt hij door naar Maria, die in de buurt van Lissabon woont en dan rij in het Reanult Cliootje terug naar Quelfes. Dan neem ik natuurlijk een touristische route, maar ik ga wel naar het huis, want de honden moeten verzorgd worden. Verder is het week-end en ben ik vrij om te doen wat ik wil. Het eten is nu klaar, dus rond ik dit bericht af. Later volgt er vast nog wel meer!

panne !

Nou, ik heb lekker geslapen zeg! Het was niet zo koud als gisteren en ik heb nu een kacheltje erbij.
Gijsbert stelt een programma vol afwisseling voor mij samen. Had ik al gezegd dat ik de enige wwoofer ben, nee hé? Nou ja, vanmorgen kon een gigantisch massagraf voor verrrotte sinasappels dichtgooien, daar wordt je wel warm van. Er zijn een aantal van die massagraven gegraven van 2,5 meter diep. Daarin worden de arme sinasappeltjes gedumpt en afgedekt met een laag aarde en water. Dit is een bestrijdingsmethode zonder gif (of zoals Eric zegt: bestrijdingsmiddel). Er zijn nl. vliegjes hier die het fruit prikken. Zo'n aangeprikte vrucht krijgt een zachte plek en kan niet meer verkocht worden. Ook dit aangeprikte fruit verdwijnt in een massagraf omdat er een larfje van het vliegje in kan zitten en die mag er niet uitkomen!!!! Dat heb ik dus vanmorgen gedaan, toen was het nog niet zo warm. Daarna hebben we een paar olijfjes geplukt voor de kerst en toen hebben we even koffie gedronken.
Na de koffiepauze kreeg ik de opdracht om flink citroenen te gaan oogsten. Dat kan ik best wel goed vind ik zelf. Je moet in de boom klimmen. De bomen zijn op zo'n manier gesnoeid dat er een 'ingang' zit in het midden van de boom. Ik zit zo bovenin zo'n boom en omdat ik zo'n lange sliert ben kan ik overal bij. Handig hoor.

50 kilo later gingen we even met de Portaro(Portugese 4wd) naar de buurvrouw om ezelmest te halen voor de boomgaard. Die auto is total-loss: Hij is van de trailer gevallen bij transport uit Lissabon omdat de combinatie ging slingeren. Zowel de bus die trok als de portaro zijn er erg aan toe. Maar wat denk je: na het ophalen van de mest stopte de portaro er helemaal mee.
Stond die midden op het pad. Moesten we hem gaan halen met die grote bus die ook gecrashed was op die reis uit Lissabon. Nou staat die halverwege ergens tussen de bomen omdat de bus het steile stuk niet opkwam met de Portaro op sleeptouw. Nou ja, volgende week is de Pajero, een andere 4wd van Gijsbert klaar en die moet opgehaald worden in Lissabon. Hij heeft me gevraagd of ik hem wil wegbrengen met de renault Clio en dat hij en Maria dat samen met de Pajero hierheen rijden. Dan kan ik met de renault een reisje door Portugal maken bv via de westelijke Algarve. Nou, dat lijkt me natuurlijk wel wat. Levert altijd mooie foto's op denk ik.... (Aan het publiceren van de foto's wordt gewerkt, maar wel op z'n portugees: calma, calma)

nog een keer

nou even een kort berichtje, want ik ben er zat van. Net een heel lang, grappig en gevat stukje geschreven en dan crashen de raampjes weer vrolijk in duizend stukjes.......... Nou heb ik eigenlijk geen zin meer, maar ik meld dan in elk geval toch wel dat:

• de door Martijn uitgeprinte boardingpass het heel goed deed (dankjewel Martijn!)
• de door Nicolette beschikbare versnaperingen momenteel waarschijnlijk door een strenge douanier in Eindhoven met veel smaak genuttigd worden (dankjewel Nicolette!)
• ik zeer op tijd was op luchthaven Eindhoven (dankjewel mama!)
• het hier heel lekker weer is (dankjewel God / Piet Paulusma)

groetjes uit Poco de Massa!